Mistrz i Małgorzata

„Mistrz i Małgorzata” – arcypowieść Michaiła Bułhakowa, jedna z najbardziej niezwykłych książek w światowej literaturze, uwielbiana przez pokolenia czytelników – trafiła na scenę Capitolu w tłumaczeniu i adaptacji Wojciecha Kościelniaka.

Przepełniona zagadkowymi znaczeniami, każdemu da się odczytać inaczej: jako przypowieść o dobru i złu, liryczny romans, przejmująca groteska z sowieckim terrorem w tle czy historia nieszczęśliwego pisarza, którego przywiodła do szaleństwa własna powieść o ostatnich chwilach Jezusa.

Wszystko zaczyna się w moskiewskim parku, na Patriarszych Prudach. Przypadkowo spotkany przez dwóch literatów cudzoziemiec okazuje się być Szatanem we własnej osobie. Nic więc dziwnego, że wydarzenia nabierają wkrótce iście diabelskiego rozpędu. W zmęczonej, otępiałej komunistycznej Moskwie eksploduje czarna magia i zuchwałe triki wysłanników piekła – o dziwo, być może jedynych sprawiedliwych na tej „ziemi jałowej”.

Spektaklem tym zainaugurowano pracę teatru w przebudowanej i unowocześnionej podczas dwuletniej modernizacji siedzibie. Realizacja „Mistrza i Małgorzaty” na znacznie powiększonej Dużej Scenie była też wyborną okazją do zademonstrowania nowych, niezwykle efektownych możliwości technicznych. Sceny, w których diabelskie siły przewracają Moskwę do góry nogami czy słynny wielki bal u Szatana zostały przecież napisane tak wyraziście, jakby Bułhakow spodziewał się przeniesienia swojej powieści na ekran czy scenę. W porównaniu jednak z kinową dosłownością, teatralna magia daje większe pole do gry wyobraźni – a w tej kategorii realizatorzy tego spektaklu są mistrzami.